Η αρχική χρήση του χώρου της Αρχαίας Αγοράς ανάγεται στην ελληνιστική εποχή. Συμφώνα νε τα μέχρι

στιγμής δεδομένα στην τελευταία εικοσιπενταετία του 3ου αι. π. Χ. χρησιμοποιείται για δημιουργία εργαστηρίων κατασκευής αγγείων και ειδωλίων με απευθείας εκμετάλλευση του φυσικού καθαρού

κόκκινου χώματος της περιοχής. Κατά την ανασκαφή της πλατειάς έχουν ερευνηθεί πολλοί λάκκοι

εξόρυξης πηλού, οι οποίοι στη συνεχεία δέχτηκαν απορρίμματα δίνοντας μας σημαντικά κλειστά χρονολογημένα σύνολα.

Η πρώτη οικιστική εγκατάσταση εντάσσεται προς το παρόν γύρω στα μέσα του 2ου αι. π. Χ. και ίσως σχετίζεται με μια επέκταση της πόλης προς τα νότια μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση (168 π. Χ.). Η φάση αυτή διαρκεί μέχρι και τον 1ο μεταχριστιανικό αιώνα. Μέσα στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα ανάγεται το ελληνιστικό βαλανείο, από το οποίο αποκαλύφτηκε η κυκλική αίθουσα εφίδρωσης (πυριατήριο), μια πισίνα ψυχρού λουτρού, μια Θερμού και ο θερμαντικός κλίβανος . Η καταστροφή του συγκροτήματος αυτού, που πιθανότατα σχετίζεται και με γυμνάσιο η παλαίστρα , προσδιορίζεται στα χρόνια του Βεσπασιανού (γύρω στο 78 μ. Χ.).


Στο τελευταίο τέταρτο του 1ου αι. μ. Χ. δημιουργείται το πρώτο μνημειακό συγκρότημα δημόσιου χαρακτήρα, η διάρκεια ζωής του οποίου φτάνει μέχρι τα μέσα του 2ου αι. μ. Χ. Τότε ανεγείρεται το πρώτο ημικυκλικό ωδείο-βουλευτηριο στην ανατολική πτέρυγα (200 περίπου θέσεων).

Στο δεύτερο μισό του 3ου αι. μ. Χ. το υπάρχον ωδείο-βουλευτήριο επεκτείνεται (400 περίπου Θέσεων), για να εξυπηρετήσει τις νέες πληθυσμιακές ανάγκες, και το συγκρότημα της αγοράς παίρνει την τελική του μορφή. Δημιουργείται ένα μεγάλο διοικητικό κέντρο, στην καρδιά της πόλης η οποία είναι πρωτεύουσα της Επαρχίας Μακεδονίας και επικοινωνιακός κόμβος Ανατολής-Δύσης. Διαθέτει όλες τις απαραίτητες δημοσιές υπηρεσίες, όπως αρχείο εγγράφων, νομισματοκοπείο, δικαστήρια κ.α. και ταυτόχρονα αποτελεί τον πυρήνα συνάθροισης των Θεσσαλονικέων.

Ο χώρος της Αγοράς, ενταγμένος σε έκταση είκοσι περίπου στρεμμάτων, οργανώθηκε σε σχήμα Πι γύρω από μια ορθογώνια πλακοστρωμένη πλατεία μήκους 146 μ. και πλάτους 75 μ. ανοικτή από τα βόρεια ( οδός Ολύμπου). Στις υπόλοιπες τρεις πλευρές υπήρχαν στοές, με διπλή σειρά κιόνων, σε άμεση επικοινωνία με περιμετρική ζώνη δημόσιων χώρων. Στη νότια πλευρά (οδός Φιλίππου),εξαιτίας της φυσικής κλίσης του εδάφους, δημιουργήθηκε διπλή υπόγεια θολοσκεπής στοά, η οποία λειτουργούσε ως υποδομή της υπερκείμενης κορινθιακής στοάς και ως ανάλημμα της μεγάλης πλατείας. Νότια από την κρυπτή στοά, δημιουργήθηκε μια ζώνη είκοσι καταστημάτων, που ανοίγονταν σε πλακοστρωμένη εμπορική οδό πλάτους 2 μέτρων. Στα μέσα του 4ου αιώνα γίνεται προσπάθεια να μετατραπεί το ωδείο σε θέατρο, χωρητικότητας 2,500 θέσεων και στα μέσα του 5ου αιώνα μ. Χ. διαπιστώνεται εγκατάλειψη και μετατροπή πολλών χώρων σε εργαστήρια, κεραμοποιεία, με άνοιγμα και πάλι μεγάλων λάκκων για εξόρυξη πηλού, η ασβεστοποιεία. Διατηρείται η χρήση μόνο των καταστημάτων, νότια της κρυπτής στοάς, τα οποία χρησιμοποιούνται μέχρι και τον 13ο-14ο αιώνα μ. Χ.

Μετά τον 5ο αιώνα, το ωδείο μετατρέπεται σε χοάνη υποδοχής ομβρίων υδάτων, που διοχετεύονται μέσω αγωγού, στη κρυπτή στοά, η οποία στο μεταξύ έχει μετατραπεί σε κινστέρνα.

Τα ευρήματα βρίσκονται στο μουσείο που λειτουργεί μέσα στο αρχαιολογικό χώρο.


Είσοδος ελεύθερη

Ώρες επισκέψεως:

Καθημερινά 8.30 -15.00

Δευτέρα κλειστά