Εχει ζωφόρο με σκηνές από τη ζωή του Διονύσου, μονολιθική στέγη με φυλλωτή την άνω επιφάνεια που κορυφώνεται σε βάση υπό μορφή ακάνθου, όπου πατούσε ο χορηγικός τρίποδας.

Το μνημείο - γνωστό και σαν "Φανάρι του Διογένη" - είχε ενσωματωθεί το 1669 σε γειτονικό Μοναστήρι Καπουτσίνων και χρησιμοποιείτο από τους μοναχούς ως αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, αφού είχαν μετακινήσει τον ένα ορθοστάτη για να ανοίξουν είσοδο. Η μονή καταστράφηκε κατά την Ελληνική Επανάσταση.

Αποτελεί το κέντρο ενδιαφέροντος της ομώνυμης πλατείας. Είναι το καλύτερα σωζόμενο παράδειγμα χορηγικού μνημείου.